Εverybody's broken...(Και τι να κάνουμε;)

Απολαμβάνοντας ένα από τα τελευταία μου τσιγάρα και ένα υπέροχο, γεμάτο αισιοδοξία κομμάτι μουσικής, θυμάμαι αυτό που αποφάσισα να έχω σαν προτεραιότητα πριν από 6 χρόνια και κάτι, και δυστυχώς στην πορεία το ξέχνουσα... η υγεία είναι το σημαντικότερο πράγμα που έχουμε... χωρίς αυτή δεν κάνεις τίποτα από όσα έχεις σκεφτεί ή ονειρευτεί... δεν μπορείς να πραγματοποιήσεις κανένα απο τους στόχους που έχεις θέσει... εντάξει... θα υπάρχουν και τα down, θα υπάρχουν και οι αναποδιές... ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΡΕ ΓΑΜΩΤΟ;;;

Όλα καλά είναι στη τελική και όλα καλά θα είναι...

Welcome to the party
Come on in and disappear
You're feeling like a stranger
But all your friends are here
Little lines and cracks
Around your eyes and mouth
Something's trying to get in
Something's trying to get out

It's ok, to be a little broken
Everybody's broken, in this life
It's ok, to feel a little broken
Everybody's broken, your alright
It's just life

Step into the deep end
Make yourself at home
When you wonder why your breathing
Know your not alone
It's so hard to believe
It's easier to doubt
You're trying to hold in
But your dying to scream out

It's ok to be a little broken
Everybody's broken
In this life
It's ok to feel a little broken
Everybody's broken, your alright
It's alright, it's just life

Take a look around
Tell me what you see
Is who you think you are
Who you want to be

It's ok, to be a little broken
Everybody's broken, in this life
It's ok, to feel a little broken
Everybody's broken, your alright
Just keep on going
Eyes wide open
Everybody's broken
Everybody's broken
Everybody's broken
Everybody's broken
Everybody's broken
Everybody's broken
Yeah

Μια μέρα σαν την σημεριμή περίμενα για να μην σηκωθώ από το κρεβάτι...οι συνθήκες υπάρχουν...μουντάδα και κρύο...η καλύτερη μου...αλλά ανταυτού η συνέπεια ξαναχτύπησε την πόρτα του μυαλού μου και να ΄μαι πάλι στο πανεπιστήμιο...ένας καφές, δυο τρία τσιγάρα και άπειρο σερφάρισμα..."Δεν μπορούσα να το κάνω και σπίτι αυτό;"..."Ας είναι κάλα ο γιώργος που με σήκωσε για τον εξυπηρετήσω πρωί πρωί και θα πάω νωρίς στην δουλειά..." ...σκεφτόμουν το πρωί... "Θα σου έρθει η όρεξη..." η πρώτη σκέψη με το που πάτησα το πόδι μου στην σχολή...

Και τώρα αντί για μαθηματικά, οι 3 Doors Down συντροφεύουν την μοναξιά του γραφείου...I am here without you baby...I think about you baby... and i dream about you all the time...
(μπορεί να το έχω ακούσει και 40 φορές από το πρωί...)...

Το μυαλό μου έφυγε... και οι μόνες συγκροτημένες σκέψεις μου είναι μαζί σου...σε εσένα που θέλω δεν μπορώ να έχω... σε εσένα που δεν ξέρω τι σκέφτεσαι για εμένα... σε εσένα που με αναστάτωσες όταν σε είδα...

Ημερομηνίες ζωής

Παίρνοτας την σκυτάλη από την trellofantasmeni, θα αναφέρω μερικές από τις σημαντικότερες ημερομηνίες της ζωής μου...

30/09/79: 

Γεννήθηκα εγώ!!! (Ψωνάρα...)

18/10/1997: 

Η πρώτη φορά που έκανα έρωτα...ή έτσι νόμιζα τουλάχιστον...

20/07/1998: 

Η ήμερα που έμαθα τα αποτελέσματα των πανελληνίων, όπου αργότερα έμαθα ότι πέρασα στο μαθηματικό Πατρών και πηδούσα από την χαρά μου...συνοδεύτικε από ένα
τρελλό μπουγέλο με τους κατασκηνωτές μου...το πλύναμε καλά το πλοίο...

22/11/2001:

Μια ημέρα που έφαγα την δεύτερη καλή σφαλιάρα από την ζωή, όπου κατάλαβα ότι ουδείς άτρωτος και ότι η υγεία είναι το σημαντικότερο πράγμα στην ζωή...

21/10/2002:
Λήψη πτυχίου...επιτέλους...

22/10/2004:
Λήψη μεταπτυχιακού τίτλου και αρχή της πορείας μου στο διδακτορικό...

01/09/2005:
Το πρώτο σπίτι...(πολύ τρέξιμο αλλά το αποτέλεσμα μετράει...)

08/10/2005:
Η αρχή της πορείας μου στο Τ.Ε.Ι.

Έχω παραλήψει εσκεμένα μερικές ημερομηνίες που σχετίζονται με άλλου είδους γεγονότα
(και όποιος κατάλαβε, κατάλαβε) ...

Το σίγορο είναι πώς κάθε ημέρα της ζωής μας είναι σημαντική...
κάθε ημέρα έχει την δικιά της ξεχωριστή αξία... μου έρχονται στο μυαλό πολλά σημαντικά κομμάτια της ζωής μου αλλά μια άλλη φορά...

Στο παιχνίδι καλώ...

Rami
Freecat
blue
egwistaki
δήμητρα
scorpina
roadartist
leggaly blonde

και όσους αλλούς θέλουν να συμμετέχουν...

Θυμηθέιτε σημαντικές στιγμές της ζωής σας φίλοι μου...
Βοηθάει να δίνουμε αξία ακόμα και στις άσχημες...
...όλες ζωή μας είναι...
 

  

Παγκόσμια Ημέρα κατά του Σακχαρώδη Διαβήτη

Παγκόσμια ημέρα κατά του Σακχαρώδη Διαβήτη σήμερα...

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μεταβολική ασθένεια η οποία χαρακτηρίζεται από αύξηση της συγκέντρωσης του σακχάρου στο αίμα (υπεργλυκαιμία) και διαταραχή του μεταβολισμού της γλυκόζης, είτε ως αποτέλεσμα ελαττωμένης έκκρισης ινσουλίνης είτε λόγω ελάττωσης της ευαισθησίας των κυττάρων του σώματος στην ινσουλίνη. Οι κύριοι τύποι σακχαρώδους διαβήτη είναι ο διαβήτης τύπου 1, ο διαβήτης τύπου 2 και ο διαβήτης της κύησης. Ο σακχαρώδης διαβήτης έχει χρόνια πορεία και μπορεί να προκαλέσει μια σειρά σοβαρών επιπλοκών όπως καρδιαγγειακή νόσο, χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, βλάβες του αμφιβληστροειδούς, βλάβες των νεύρων, στυτική δυσλειτουργία κ.ά. Πρωτεύοντα ρόλο στη θεραπεία του σακχαρώδους διαβήτη παίζει η χορήγηση ινσουλίνης.
(Πηγή: http://el.wikipedia.org/wiki/Διαβήτης)

Ο Σακχαρώδης Διαβήτης μπορεί να υπάρχει στον ανθρώπινο οργανισμό και η παρουσία του να μην γίνεται αντιλυπτή από το ίδιο το άτομο...Περίπου 900.000 άτομα υπολογίζεται ότι πάσχουν από Σακχαρώδη Διαβήτη στην Ελλάδα και ένα ποσοστό αυτών δεν το γνωρίζει...Η γρήγορη διάγνωση, η σωστή πρόληψη και προπάντων η καλή ψυχολογία και η σωματική άσκηση, δρουν αναστάλτικα ένατι στην πάθηση και δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες ώστε ο πάσχοντας να απολαμβάνει μια φυσιολογική ζωή...

Όπως είπε κάποιος..."Η καλύτερη ανίατη πάθηση που μπορεί να τύχει σε άνθρωπο...σε εξαναγκάζει σε υγιεινό τρόπο ζωής...")

Σαν σήμερα έφυγες...

Σαν σήμερα έφυγες Λευτέρη...
...πρίν από 6 χρόνια...
...την ημέρα της γιορτής των αγγέλων...
...πέρασε ο καιρός αλλά η θύμισή σου μένει...
...και θα μείνει για πάντα μαζί μου...
...στην καρδιά και το μυαλό μου...
...όσο ζώ...
...με σημάδεψες...με σημάδεψες πολύ...όσο σε  γνώρισα αλλά και...
...μετά...

...τόσα όνειρα έκανες και ξάφνικα όλα πάγωσαν...εσύ...εμείς...
...σε μια στιγμή...
...από κάτι που αγαπούσες πολύ...
"Αν είναι να πάω από κάτι, ας είναι από κάτι που γουστάρω!"
...έτσι είπες κάποτε...

Άξιζε...;;;
Γιατί τόσο γρήγορα...;;;
Γιατι φίλε..;;;

...θα φύγεις πραγματικά όταν σε ξεχάσουμε...
...ποτέ λοιπον...
...είσαι πλεόν παντού Λευτέρη...
...φίλε μου...
...για πάντα...

                                                                  ...εις το επανειδήν...

Για εσένα...

Για εσένα που είδα ένα κυριακάτικο βράδυ στο Edge...

Για εσένα που με μαγνήτησε το βλέμμα σου...

Για εσένα με τα χρώματα που με τρελλαίνουν...

Για εσένα με εκείνη την απίστευτα όμορφη ελιά...

Για εσένα με τα μεγάλα σκουρόχρωμα μάτια...

Για εσένα που το βλέμμα σου διασταυρώθηκε

με το δικό μου πριν φύγω....

Για εσένα που ήθελα τόσο πολύ να αγκαλιάσω...

Για εσένα που ήθελα τόσο πολύ να φιλήσω...

Για εσένα που θέλω να ξαναδώ...

Για εσένα...

Open road...

Ώρα 12:30 περίπου...Αφήνω το πανεπιστημίο για να πάω στο μάθημα μου, στο Τ.Ε.Ι. . Είχε ζέστη και είχα μια πολύ χαλαρή διάθεση... chill out κομματάκια στο cd player και φύγαμε... σχεδόν καθόλου κίνηση στον περιφεριακό, η ροή συνεχής και το μυαλό μου αρχίζει να φευγει μαζί της...η ματιά, χιλιόμετρα μακριά από την θέση της...open road...

"Μήπως να μη πήγαινα στο μάθημα και να την έκανα για αλλού;". "Θανάση σκέψου γρήγορα...η έξοδος είναι κόντα, μετά δεν έχει..."." Ωραία, άντε και την κάνω...για που;" ."Λοιπόν στρίβω και το αποφασίζω μετά!!!"...κατέβασμα ταχύτητας από πέμπτη τρίτη, φλάς δεξία και πάμε για Σέρρες..."Τί έχει στις σέρρες; Τίποτα...Δεν πάμε μια ορεινή Χαλκιδική τώρα που την κάναμε την μ@λ@κι@;;".

Στην επόμενη έξοδο στροφή για Χαλκιδική και μετά από λίγο για Πολύγυρο...η αδρεναλίνη ανεβασμένη από το μαθημα που παράτησα και πατημένο γκάζι να της προσθέτει ακόμα περισσότερες δόσεις...Ξαφνικά εκεί...μέσα στον καφεπράσινο δρόμο που οδηγεί στον ταξιάρχη...ο ήλιος παιχνιδίζει ανάμεσα στα ψηλά δένδρα... τα παράθυρα τέρμα ανοιχτά και η μουσική ταιριάζει πλέον απόλυτα με το τοπίο...Ιρλανδέζικη γκάιντα και νομίζεις πως θα ξεπεταχτούν οι όρδες των πολεμιστών, μέσα από τα δένδρα, έτοιμοι για μάχη....Φτάνοντας στον Ταξιάρχη, θέλω απαραιτήτως κάφε και τσιγάρο, "κάτι απογεύματα..." που λέει και ο Πασχαλίδης, για να ολοκληρώσω, υπέρχαλαρά, την απόδρασή μου...προχωρώντας για το τοπικό καφενείο, πάνω στον χωμάτινο δρόμο, τον βλέπω να μετατρέπεται σιγά σιγά σε άσφαλτο...και εγώ δεν οδεύω προς το καφενείο του χωριού αλλά προς το κτίριο του τμήματος στο Τ.Ε.Ι. ...

" H χρονοδίνη τελέιωσε...πάμε για μάθημα τώρα..."... Η διαθεσή μου... σαν να ήμουν πρίν εκέι...