Open road...

Ώρα 12:30 περίπου...Αφήνω το πανεπιστημίο για να πάω στο μάθημα μου, στο Τ.Ε.Ι. . Είχε ζέστη και είχα μια πολύ χαλαρή διάθεση... chill out κομματάκια στο cd player και φύγαμε... σχεδόν καθόλου κίνηση στον περιφεριακό, η ροή συνεχής και το μυαλό μου αρχίζει να φευγει μαζί της...η ματιά, χιλιόμετρα μακριά από την θέση της...open road...

"Μήπως να μη πήγαινα στο μάθημα και να την έκανα για αλλού;". "Θανάση σκέψου γρήγορα...η έξοδος είναι κόντα, μετά δεν έχει..."." Ωραία, άντε και την κάνω...για που;" ."Λοιπόν στρίβω και το αποφασίζω μετά!!!"...κατέβασμα ταχύτητας από πέμπτη τρίτη, φλάς δεξία και πάμε για Σέρρες..."Τί έχει στις σέρρες; Τίποτα...Δεν πάμε μια ορεινή Χαλκιδική τώρα που την κάναμε την μ@λ@κι@;;".

Στην επόμενη έξοδο στροφή για Χαλκιδική και μετά από λίγο για Πολύγυρο...η αδρεναλίνη ανεβασμένη από το μαθημα που παράτησα και πατημένο γκάζι να της προσθέτει ακόμα περισσότερες δόσεις...Ξαφνικά εκεί...μέσα στον καφεπράσινο δρόμο που οδηγεί στον ταξιάρχη...ο ήλιος παιχνιδίζει ανάμεσα στα ψηλά δένδρα... τα παράθυρα τέρμα ανοιχτά και η μουσική ταιριάζει πλέον απόλυτα με το τοπίο...Ιρλανδέζικη γκάιντα και νομίζεις πως θα ξεπεταχτούν οι όρδες των πολεμιστών, μέσα από τα δένδρα, έτοιμοι για μάχη....Φτάνοντας στον Ταξιάρχη, θέλω απαραιτήτως κάφε και τσιγάρο, "κάτι απογεύματα..." που λέει και ο Πασχαλίδης, για να ολοκληρώσω, υπέρχαλαρά, την απόδρασή μου...προχωρώντας για το τοπικό καφενείο, πάνω στον χωμάτινο δρόμο, τον βλέπω να μετατρέπεται σιγά σιγά σε άσφαλτο...και εγώ δεν οδεύω προς το καφενείο του χωριού αλλά προς το κτίριο του τμήματος στο Τ.Ε.Ι. ...

" H χρονοδίνη τελέιωσε...πάμε για μάθημα τώρα..."... Η διαθεσή μου... σαν να ήμουν πρίν εκέι...