όταν το μυαλό απογειώνεται...

Μετά από δυόμιση ώρες ταξίδι προς την Αλεξανδρούπολη, με χαλαρή μουσική για παρέα και με πολύ κουβέντα για διάφορα θέματα, με το γέλιο και το παράπονο να εναλλάσονται συνεχώς...η απογείωση...

...ηρεμία...έριξα πίσω το κάθισμα και άναψα ένα τσιγάρο...ένας απίστευτα όμορφος νυχτερινός ουρανός ξεδιπλώθηκε μπροστά μου, πέρα από την οροφή του αυτοκινήτου...''when all is said and done...'' και οι σκέψεις παντού και πουθενά...δεν ήθελα πια να σκέφτομαι τίποτα...η ματιά μου χάθηκε...το μυαλό απογειώθηκε...ξέρω ότι δεν μπορώ να κάθορίσω τίποτα που δεν είναι απόλυτα στο χέρι μου και την δική μου κρίση και γι' αυτό τ' αφήνω...άντε γεια...δεν έχετε πια θέση στην ζωή και το μυαλό μου...''out of my life, out of my mind...''...out of everything... σκεφτόμουν...όλα ειπώθηκαν, όλα έγιναν και σειρά έχουν νέες στιγμές...το μόνο που ήθελα ήταν να ξαπλώσω μαζί σου και να ξεχάσουμε τον κόσμο...μαζί...με έσενα που δεν ξέρω...

Σε ευχαριστώ δημήτρη που η απόφαση να οδηγήσεις, και να μας ''απογειώσεις'', απογείωσε εκείνη την βραδιά και το μυαλό μου...