Μια μέρα σαν την σημεριμή περίμενα για να μην σηκωθώ από το κρεβάτι...οι συνθήκες υπάρχουν...μουντάδα και κρύο...η καλύτερη μου...αλλά ανταυτού η συνέπεια ξαναχτύπησε την πόρτα του μυαλού μου και να ΄μαι πάλι στο πανεπιστήμιο...ένας καφές, δυο τρία τσιγάρα και άπειρο σερφάρισμα..."Δεν μπορούσα να το κάνω και σπίτι αυτό;"..."Ας είναι κάλα ο γιώργος που με σήκωσε για τον εξυπηρετήσω πρωί πρωί και θα πάω νωρίς στην δουλειά..." ...σκεφτόμουν το πρωί... "Θα σου έρθει η όρεξη..." η πρώτη σκέψη με το που πάτησα το πόδι μου στην σχολή...

Και τώρα αντί για μαθηματικά, οι 3 Doors Down συντροφεύουν την μοναξιά του γραφείου...I am here without you baby...I think about you baby... and i dream about you all the time...
(μπορεί να το έχω ακούσει και 40 φορές από το πρωί...)...

Το μυαλό μου έφυγε... και οι μόνες συγκροτημένες σκέψεις μου είναι μαζί σου...σε εσένα που θέλω δεν μπορώ να έχω... σε εσένα που δεν ξέρω τι σκέφτεσαι για εμένα... σε εσένα που με αναστάτωσες όταν σε είδα...