Έρωτας...

Υπάρχει άραγε κάτι χειρότερο από την απόλυτη αγωνία του να είσαι ερωτευμένος και...πιθανότατα...να μην το ξέρει η κοπέλα; Από το να θέλεις να βρεθείς και να ζήσεις κάτι, έστω και για λίγο, μαζί της και να μην βολεύουν οι καταστάσεις και απλά να περιμένεις πότε θα συμβει; Μάλλον και αυτή η διαδικασία έχει αξία...θέλω να την ζήσω και αυτή...

Όταν, πριν από λίγο καιρό βρισκόμουν στο Πόρτο Βαλίτσα και έιχα χαθεί στον δρόμο του φεγγαριού, πίνοντας Mohhito και καπνίζοντας, στις σκέψεις μου δεν υπήρχε παρά μόνο αυτή η κοπέλα...αναζητούσα μια ευκαιρία να την δω...

" Όταν οι σκέψεις μου ακολουθούν το δρόμο του φεγγαρίου, φτάνουν μόνο ως ένα στιγμιαίο ονειρό σου...".

Ίσως θα έπρεπε να το στέιλω...

Οι μέρες που θα έρθουν...αλλά αυτή πότε θα ερθεί;

Καθισμένος στο γραφείο του σπιτιού μου, που τόσο έχω πεθυμίσει, με κοντά 31 και κάτι βαθμούς κελσίου να μου κάνουν παρέα αναρωτιέμαι...τι κάνω ακόμα εδώ; Σίγουρα μαζοχίζομαι που κάθομαι ακόμα και ζεσταίνομαι αντί να βρεθώ σε ένα δροσερό μέρος...(Cafe ή παραλία δεν έχει σημασία)...Εξακολουθώ να κάνω ακόμα υπομονή και όνειρα...για τις μέρες που θα έρθουν και που τόσο περίεργα και συνάμα πανέμορφα κρύβουν το μέλλον που δεν μπορώ να καθορίσω... Όμορφες σκέψεις και χαρούμενα όνειρα...
Από την άλλη βέβαια εδώ και καιρό κάτι έχει στιχιώσει τα όνειρα μου και δεν μπορώ να ξεκολλήσω, πόσο μάλλον να ηρεμήσω...
Αυτή η κοπέλα...

Εσύ πότε θα ερθείς στην ζωή μου; Που είσαι;